Antonio Noriega Varela foi un xornalista e poeta español en lingua galega, encadrado na literatura galega como un dos representantes poéticos das Irmandades da Fala.
Ademais do seu labor xornalístico proagrarista na revista anticaciquil Guau, guau, Noriega Varela iniciou en 1904 a súa traxectoria poética coa publicación dun poemario titulado Montañesas (a partir do cal foi coñecido polo sobrenome de "poeta dá montaña") que, ao longo da súa vida foi ampliando e que, a partir da terceira edición, en 1920, cambiou o seu título por Do ermo. Este cambio de titulación simboliza a nova orientación estética adoptada polo poeta a partir desa data, xusto cando entra en contacto cos membros das Irmandades da Fala e adopta o saudosismo portugués.
A poesía de Noriega Varela presenta, así, dúas grandes tendencias:
Entre 1895 e 1913 escribe unha serie de composicións costumistas, na liña do ruralismo do século XIX. Fortemente influenciado por Manuel Leiras Pulpeiro ( epígono do Rexurdimento), estes poemas caracterízanse polo seu musicalidad de raizame popular e pola súa temática paisaxística e campesiña.
A partir de mediados da década de 1910, reflicte a influencia modernista provocada pola súa lectura de Rubén Darío e de diversos poetas portugueses do momento. A súa poesía oriéntase cara ao culto e o refinamento, moi lonxe da súa anterior orientación. O paisajismo abandona o costumista e adopta unha perspectiva impresionista, manifestando unha demorada atención aos elementos naturais máis nimios, algo que levou a denominar a moitos dos seus poemas como " franciscanistas", pola súa atención ao humilde e desamparado.
Trátase da súa achega literaria máis orixinal; con esta poesía, ademais de expresar implicitamente a súa relixiosidade ao reverenciar a grandeza do Sumo Creador, o eu do poeta aparece só, mergullado no medio da paisaxe na procura da estética en grao sumo sinxelo da natureza. Poemas a unha pena, ao rocío, á flor do toxo... Formalmente, estes poemas imitan tanto a poesía popular, como a culta, chegando a empregar o soneto como medio de expresión; o poema "Toda humilde beleza" é quizais o máis representativo desta tendencia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario