Antonio Cánovas del Castillo

 Antonio Cánovas del Castillo foi un político e historiador español, figura capital da política española da segunda metade do século  XIX, sendo autor do Manifesto de Manzanares publicado ao comezo do Bienio progresista, un prominente membro dentro da Unión Liberal, principal  valedor de Alfonso  XII e o maior artífice do sistema político da Restauración, converténdose no máximo dirixente do Partido Conservador, que el mesmo creou. Exerceu o cargo de presidente do Consello de Ministros en seis ocasiones, alternando o poder, principalmente, co seu rival político  Práxedes Mateo  Sagasta.

Baixo o seu goberno aprobouse a Constitución de 1876 e contribuíu ao sistema de quenda pacífica, mediante o cal creou unha aparencia de democracia que poñía fin á inestabilidade política que arrastraba o país desde décadas anteriores. Dita estratexia afianzouse en 1885 no Pacto do Pardo, co propósito de evitar que a inminente morte do rei Alfonso  XII volvese desestabilizar a política española. Os seus gobernos estiveron marcados, principalmente, por un maior desenvolvemento do capitalismo no económico, a creación do Código de Comercio no xurídico, os conflitos con Cuba que desembocaron na guerra de Independencia cubana, e as crecentes tensións con anarquistas e outros colectivos obreiros, sendo asasinado en 1897, durante o seu sexto mandato, polo anarquista  Michele  Angiolillo.

Fonte: https://es.wikipedia.org/wiki/Antonio_C%C3%A1novas_del_Castillo