A perspectiva axonométrica é un sistema de representación gráfica consistente en representar elementos xeométricos ou volumes nun plano mediante proxección ortogonal ou oblicua referida a tres eixos ortogonales, de tal forma que conserven as súas proporcións en cada unha das tres direccións do espazo: altura, anchura e lonxitude.
A perspectiva axonométrica cumpre dúas propiedades importantes que a distinguen da perspectiva cónica:
A escala do obxecto representado non depende da súa distancia ao observador.
Dúas liñas paralelas na realidade son tamén paralelas na súa representación axonométrica.
Este sistema se subdivide en dous principais, o sistema axonométrico ortogonal e o sistema axonométrico oblicuo.
A diferenza entre ambos é a dirección dos raios de proxección respecto do plano no que se proxectan (proxección ortogonal ou proxección oblicua).
Os planos que interveñen neste sistema son catro: tres planos perpendiculares entre si que forman un triedro trirrectángulo e un plano de proxección principal (desde agora plano do cadro) no que se apoia o triedro anterior, nun vértice ou unha das súas caras.
As proxeccións das arestas do triedro sobre o plano do cadro son os eixos da axonometría.
Cando proxectamos sobre o plano do cadro un eixo axonométrico a súa dimensión queda reducida (coeficiente de redución CR) orixinándose unha relación de proporcionalidade entre esta e a real.
Na axonometría ortogonal a redución afecta os tres eixos.
Na axonometría oblicua a redución soamente afecta a un eixo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario