A teoría da relatividade inclúe tanto á teoría da relatividade especial como a de relatividade xeral, formuladas principalmente por Albert Einstein a principios do século XX, que pretendían resolver a incompatibilidade existente entre a mecánica newtoniana e o electromagnetismo. A teoría da relatividade especial, publicada en 1905, trata da física do movemento dos corpos en ausencia de forzas gravitatorias, no que se facían compatibles as ecuacións de Maxwell do electromagnetismo cunha reformulación das leis do movemento. Na teoría da relatividade especial, Einstein, Lorentz e Minkowski, entre outros, unificaron os conceptos de espazo e tempo, nun ramado tetradimensional ao que se lle denominou espazo-tempo. A relatividade especial foi unha teoría revolucionaria para a súa época, coa que o tempo absoluto de Newton quedou relegado e conceptos como a invariabilidad na velocidade da luz, a dilatación do tempo, a contracción da lonxitude e a equivalencia entre masa e enerxía foron introducidos. Ademais, coas formulacións da relatividade especial, as leis da Física son invariantes en todos os sistemas de referencia inerciales; como consecuencia matemática, atópase como límite superior de velocidade á da luz e elimínase a causalidade determinista que tiña a física ata entón. Hai que indicar que as leis do movemento de Newton son un caso particular desta teoría onde a masa, ao viaxar a velocidades moi pequenas, non experimenta variación algunha en lonxitude nin se transforma en enerxía e ao tempo pódeselle considerar absoluto.
No hay comentarios:
Publicar un comentario